„ JAK KOCHAĆ I WYMAGAĆ „ – podsumowania z  Poradnika dla rodziców – autorstwa Joanny Sakowskiej

Ulotka dla rodziców przedszkolaków Przedszkola nr 3.

Jak określać dziecku granice?

Dzieci potrzebują jasno wytyczonych granic, żeby nauczyć się wybierać między dobrem a złem.

1. Mów o zachowaniu dziecka, a nie o jego postawie, uczuciach lub wartościach:   Rozmawiam, stukanie mi przeszkadza.

2. Bądź bezpośredni i konkretny:  Wróć na kolację o wpół do siódmej.

3. Dokładnie określaj konsekwencje:    Rowerem możesz jeździć po chodniku lub na podwórku.

W przeciwnym razie schowam go w garażu.

4. Popieraj słowa działaniem:    Nie ma zabawy, dopóki nie wyjdziesz z psem.

5. Mów stanowczo, ale nie podnoś  głosu. Nie bądź szorstki.

Jak pomóc dzieciom, aby radziły sobie z własnymi uczuciami?

Dzieci potrzebują, aby ich uczucia były akceptowane i doceniane.

1. Słuchaj dziecka spokojnie i z uwagą.

2. Zaakceptuj jego uczucia słowami:       Och, mmmm, rozumiem.

3. Określ te uczucia: To frustrujące.

4. Zmień pragnienia dziecka w fantazję:     Pragnę wyczarować dla ciebie całą kiść bananów.

5. Wszystkie uczucia można zaakceptować.

Pewne działania należy ograniczyć:     Widzę, jak jesteś zły na brata. Powiedz mu, co chcesz, słowami,  nie pięściami.

Aby zachęcić dziecko do współpracy:

1. Opisz, co widzisz, lub przedstaw problem:      Na łóżku leży mokry ręcznik.

2. Udziel informacji:         Ten ręcznik moczy mój koc.

3. Opisz, co czujesz:       Nie lubię spać w mokrym łóżku.

4. Napisz liścik i umieść go powyżej wieszaka na ręczniki:

Proszę, odwieś mnie na miejsce, abym mógł wyschnąć.     Dziękuję!         Twój ręcznik.

Zamiast karania:

1. Wyraź swoje uczucia, nie atakując charakteru dziecka: Jestem wściekły, że moja nowa piła została na dworze i zardzewiała na deszczu.

2. Określ swoje oczekiwania: Oczekuję, aby moje narzędzia zostały zwrócone, kiedy skorzystasz z nich.

3. Wskaż dziecku, jak może naprawić zło: Piła potrzebuje teraz trochę szklanej waty i cienkiej warstwy oleju.

4. Zaproponuj wybór: Możesz pożyczać moje narzędzia, ale musisz je zwracać, bo utracisz przywilej używania ich. Decyduj sam!

5. Przejmij inicjatywę:

Dziecko:     Dlaczego pudło z narzędziami jest zamknięte?

Ojciec:        Ty mi powiedz, dlaczego?

6. Wspólnie rozwiążcie problem:

Możemy ustalić, że będziesz używał moich narzędzi, kiedy zechcesz, ale chcę mieć pewność, że będą na swoim miejscu,    kiedy zechcę z nich skorzystać.

Aby zachęcić dziecko do samodzielności:

1. Pozwól dziecku dokonać wyboru:    Czy dzisiaj chcesz założyć szare czy czerwone spodnie?

2. Okaż szacunek dla dziecięcych zmagań:   Słój trudno otworzyć. Czasem wystarczy, gdy postuka się łyżką w wieczko.

3. Nie zadawaj zbyt wielu pytań:  Miło cię widzieć. Witaj w domu.

4. Nie spiesz się z dawaniem odpowiedzi:   To ciekawe pytanie. Co o tym myślisz?

5. Zachęć dziecko do korzystania z cudzych rozwiązań:   Być może właściciel sklepu zoologicznego coś poradzi…

6. Nie odbieraj nadziei: A więc myślisz o sprawdzeniu swoich umiejętności aktorskich!  To dopiero będzie doświadczenie.

Aby uwolnić dziecko od grania określonych ról:

1. Wykorzystaj okazję, by pokazać dziecku, że nie jest tym, za kogo się uważa: Masz tę zabawkę od trzeciego

roku życia, a wygląda prawie jak nowa.

2. Stwórz sytuację, w której dziecko spojrzy na siebie inaczej: Sara, mogłabyś wziąć śrubokręt i przymocować uchwyty do tej szuflady?

3. Pozwól dziecku „podsłuchać”, gdy mówi się o nim pozytywnie:   Trzymał rękę spokojnie, chociaż zastrzyk był bolesny.

4. Zademonstruj zachowanie godne naśladowania: Trudno jest  przegrywać, ale muszę się z tym pogodzić. Gratuluję!

5. Bądź skarbnicą wiedzy dla dziecka w szczególnych momentach:  Pamiętam czasy, kiedy ty…

6. Jeśli dziecko postępuje według starych nawyków, wyraź swoje uczucia lub oczekiwania: Nie podoba mi się to. Mam nadzieję, że pomimo silnych emocji nie zrobisz mi zawodu i pokażesz, że potrafisz także przegrywać.

Pochwały i samoocena

Zamiast chwalić:

1. Opisz, co widzisz: Widzę czystą podłogę, zaścielone łóżko, książki równo ułożone na półce.

2. Opisz, co czujesz: Przyjemnie wejść do takiego pokoju.

3. Podsumuj godne pochwały zachowanie dziecka słowami:

Uporządkowałeś ołówki, kredki i pióra i ułożyłeś w oddzielnych pudełkach. To się nazywa porządek!

Opracowano na podstawie Poradnika dla rodziców „Jak kochać i wymagać”  Joanny Sakowskiej – Psychologa i  edukatora, wiele lat związanej z oświatą. Autorka i realizatorka programów profilaktycznych i wychowawczych dla dzieci i młodzieży, m.in. Profilaktyka uzależnień w szkole humanistycznej, Drugi elementarz, czyli program siedmiu kroków.