Aktualności
- Z ostatnich dni
- Pokaż na jednej stronie
Poprzednia 1 2 3 4 5 6 Następna
-
Jak wspomagać poczucie własnej wartości u dziecka?
Marzeniem wielu rodziców jest wysokie poczucie własnej wartości u ich dzieci. Chcą, żeby były one pewne siebie, otwarte, świadome swoich mocnych stron, żeby wierzyły w siebie. Badania pokazują, że taki pozytywny stosunek do samego siebie (a także do innych ludzi) jest wspólną cechą ludzi, którzy są szczęśliwi, odnoszą sukcesy i są zadowoleni ze swojego życia.A co to tak naprawdę jest poczucie własnej wartości?
Gdyby spróbować poczucie własnej wartości opisać słowami, brzmiałyby one mniej więcej tak: „Dobrze, że jestem na świecie. Mam tu swoje miejsce i jestem potrzebny. Mam własną drogę do przejścia, własną lekcję do nauczenia i własne zadanie do wykonania. Nie jestem ani lepszy, ani gorszy od innych i nie ma nikogo na świecie takiego samego jak ja. Jestem niepowtarzalny. W tej chwili może niewiele wiem i umiem, ale cały czas się uczę i rozwijam. Robię to we własnym tempie i najlepiej jak potrafię.” Czy to jest w ogóle człowiekowi potrzebne? Tak, bo bez tego trudno się dziecku (i dorosłemu) rozwijać. Bez poczucia, że jest ważne, kochane, chciane i akceptowane i to od pierwszych chwil swojego życia. Bo żeby dziecko czuło się wartościowe najpierw musi być wartością dla swoich najbliższych. Żeby było pewne siebie najpierw musi zyskać pewność, że najważniejsze dla niego osoby są godne zaufania i otwarte na jego potrzeby.
A jak pokazać dziecku, że jest akceptowane i że jest dla nas ważne? Jest na to kilka dobrych sposobów: odpowiadanie na sygnały, które przekazuje nam dziecko, zaspokajanie jego potrzeb, okazywanie troski akceptacja etapu rozwoju na którym znajduje się dziecko, dostosowanie wymagań i oczekiwań do możliwości dziecka stwarzanie okazji do dokonywania wyborów, podejmowania decyzji i branie pod uwagę jego zdania akceptacja upodobań dziecka, jego emocji i indywidualności uważne słuchanie docenianie dziecka, zwłaszcza za włożony wysiłek i dobre intencje a nie tylko za rezultaty stwarzanie dziecku okazji do tego, żeby mogło odnosić sukcesy Reklama, dzięki której rozwijamy redakcję Dodaj mi skrzydeł!
Jak rozwijać u dzieci motywację wewnętrzną Twoje dziecko nie chce się uczyć, sprzątać lub odrabiać lekcji?
Pragniesz się dowiedzieć, w jaki sposób motywować je do pracy? Koniecznie przeczytaj ten poradnik! “Dodaj mi skrzydeł” to książka, która odrzuca nagrody i kary, a w zamian proponuje rozwijanie u dzieci motywacji wewnętrznej, czyli chęci podejmowania czynności z własnej, nieprzymuszonej woli. Zobacz więcej A po co jeszcze przydaje się poczucie własnej wartości? Jest taka metafora, że ludzie są jak walizki. Chowają do środka wszystkie informacje, jakie słyszą od ważnych innych na swój temat. Dobre i złe. Noszą je potem ze sobą przez całe życie. Złe słowa ciążą, ciągną nas do tyłu i utrudniają chodzenie. Dobre słowa pomagają nam iść naprzód, czasem dodają skrzydeł. Tylko ten, czyja walizka została najpierw dobrze napełniona może rozdawać innym, być dla nich. Dzieciństwo jest więc czasem wkładania, dawania.
Pamiętajmy też, że informację o tym, że dziecko jest dla nas ważne przekazujemy mu nie tylko przez słowa, ale też przez dotyk, uśmiech. Poprzez to ile czasu z nim spędzamy i jak to robimy.
Co jeszcze warto wiedzieć? Aby nasze dziecko miało wysokie poczucie własnej wartości, warto pamiętać również o roli dobrego przykładu. Czyli najlepiej budują w dzieciach poczucie, że są wartościowe, te osoby, które same mają pozytywny stosunek do siebie, które potrafią zachować równowagę między potrzebami dziecka a swoimi.
-
-
-
KOLORY WIOSNY
„Szukamy pary” – nazywanie wiosennych roślin, łączenie w pary i kolorowanie.
Odgłosy wiosny – ćwiczenia ortofoniczne, ćwiczenia mięśni narządów mowy na zgłoskach: kle, kum, pi…
"Wiosna" –praca plastyczna, malowanie farbami akwarelowymi „mokre na mokrym”. Mokre w mokre to nic innego jak malowanie na mokrym papierze Do przygotowania takiej zabawy wystarczy miska albo płytka kuweta z wodą, papier rysunkowy, farby, pędzle i szmatka.. Zachęcamy do malowania farbami w kolorach wiosny, rozwijanie umiejętności dostrzegania barw wokół siebie. Dziecko rozpoznaje i nazywa kolory; eksperymentowanie z barwami i tworzenie nowych kolorów.
www.youtube.com style="font-size: 12.0pt; font-family: "Times New Roman","serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL;">
„Znajdź, taki sam obrazek” – zabawa dydaktyczna, wyszukiwanie i dobieranie takich samych obrazków.
-
Wszystkie dzieci w wieku od 3-5 lat , których rodzice złożyli wnioski o przyjęcie, zostały zakwalifikowane do Przedszkola nr 3 im. Przyjaciół Przyrody w Łaziskach Górnych.
Aby zapisać dziecko do przedszkola należy złożyć „Oświadczenia woli potwierdzające przez rodziców kandydata wolę korzystania z usług przedszkola ( druk zamieścimy na stronie internetowej przedszkola).
O sposobie złożenia tego dokumentu poinformujemy Państwa do 24 marca 2020r.
Pozdrawiam Renata Rim Dyrektor Przedszkola.
-
Mamy zadanie specjalne dla naszych przedszkolaków.
Prosimy o wykonanie pracy plastycznej dowolną metodą pt. "Wiosna".
Wykonane prace prosimy o nadesłanie na emaila nauczyciele@p3.laziska.pl
Powodzenia !
-
Drodzy rodzice zachęcam do odwiedzenia strony- Moje dzieci kreatywnie.
Znajdziecie tam wiele ciekawych propozycji na bardzo kreatywne zabawy z dzieckiem w domu, szczególnie teraz kiedy nasze możliwości są ograniczone. Polecam
Monika Roterman
-
Gimnastyka dla mózgu, czyli zabawy rozwijające pamięć, koncentrację i spostrzegawczość
Ewa Krogulska
Rozwój poznawczy dziecka zaczyna jeszcze przed jego narodzeniem - w łonie matki, w czasie, gdy tworzą się pierwsze połączenia pomiędzy komórkami mózgu. W następnych miesiącach i latach, w wyniku stymulacji otoczenia, troskliwej opieki rodziców i zbierania doświadczeń, dziecko zaczyna integrować napływające informacje, dzięki czemu może rozwijać i wzmacniać swój naturalny potencjał. Jakie zabawy i aktywności wspierają rozwój procesów poznawczych? Jak w prosty sposób rozwijać pamięć, koncentrację i percepcję wzrokową?
Pamięć
Pamięć małego dziecka rozwija się bardzo dynamicznie. Początkowo jest ona mimowolna – maluszek nie wybiera intencjonalnie, które zdarzenia czy informacje zapamięta. Jednocześnie, jego umysł jest chłonny, jak gąbka, dlatego większość dzieci w okolicy 2-3 urodzin bez trudu recytuje krótkie wierszyki, ulubione piosenki czy fragmenty często czytanych książeczek.
Okres przedszkolny i wczesnoszkolny są umownie nazywane tzw. “wiekiem pamięci” – dzieci w tym wieku z wielką łatwością zapamiętują nowe informacje: nie tylko fakty, ale także nowe słownictwo, sekwencje zdarzeń, konkretne zachowania, itp. To tzw. pamięć mechaniczna polegająca na reprodukcji materiału. Nadal przeważa także pamięć mimowolna. W okresie szkolnym powoli pojawia się umiejętność selekcjonowania informacji i świadomego uczenia się konkretnych partii materiału (pamięć dowolona). Jednocześnie dzieci w tym wieku zaczynają stosować świadomie strategie ułatwiające zapamiętywanie: budowanie ciągów skojarzeń, interpretację, nadawanie sensu przyswajanemu materiałowi. To tzw. pamięć logiczna.
Jak wspierać rozwój pamięci?
- W przypadku najmłodszych (0-2) najprostszą strategią jest wspólna zabawa, mówienie do dziecka, czytanie książeczek, wierszyków, śpiewanie piosenek. Doskonałym sposobem jest także angażowanie wielu zmysłów na raz (czyli wszelkiego rodzaju piosenki z elementami naśladowania).
- W przypadku przedszkolaków pomocne może być rozmowa i zadawanie pytań. Prowokowanie dziecka do opisywania swoimi własnymi słowami np treści książki, odtwarzanie minionego dnia (gdzie byliśmy, co widziałeś w zoo, jakie zwierzątko podobało ci się najbardziej, itp,) przyczynia się do do odświeżania i utrwalania śladów pamięciowych.
- W przypadku starszych dzieci pomocne może być budowanie sieci skojarzeń, pokazywanie jak powiązać nowo nabywany materiał z tym, który jest już znany.
- Nie do przecenienia (w każdym wieku) jest także uczenie przez zabawę – emocje (zarówno pozytywne i negatywne) są kodowane w części mózgu nazywanej ciałem migdałowatym i są one zapisywane o wiele szybciej niż te kodowane w hipokampie (pamięć epizodyczna) czy korze mózgowej (pamięć długotrwała). Poza tym człowiek w sposób naturalny łatwiej uczy się tego, co go ciekawi, zajmuje, dlatego odpowiednio atrakcyjna forma przekazu i realne zaangażowanie dziecka w proces uczenia, sprzyja budowaniu trwałych śladów pamięciowych.
Koncentracja
Koncentracja to umiejętność skupiania uwagi na konkretnej czynności. W pierwszym okresie życia, podobnie jak pamięć, ma charakter mimowolny – maleńkie dzieci od urodzenia potrafią kierować swoją uwagę w stronę światła, hałasu, czy kolorowego obiektu – jest to jednak dość automatyczny odruch. Dopiero z czasem (od ok. 3 roku życia) dziecko uczy się świadomie kierować i utrzymywać swoją uwagę na wybranym obiekcie.
Wymagana jest do tego jeszcze jedna umiejętność: ignorowanie dystraktorów. To współcześnie szczególnie duże wyzwanie. Grające w tle radio lub włączony telewizor, choć dla dorosłych wydają się pozornie nieistotnym szczegółem, dla małego dziecka mogą być sporym utrudnieniem. Jeśli dodamy do tego grające, kolorowe zabawki “edukacyjne”, intensywne oświetlenie lub jaskrawe barwy pomieszczenia, interakcje społeczne to wszystko to razem sumuje się na przytłaczającą dla małego człowieka ilość bodźców. Tym bardziej, jeśli ma wrażliwy układ nerwowy. W takich warunkach dodatkowe skupienie się na konkretnym zadaniu wydaje się wręcz niemożliwe, ponieważ dziecko (w zależności od sytuacji i indywidualnych uwarunkowań) może reagować zmęczeniem lub wręcz przeciwnie – nadaktywnością.
W co się bawić, by ćwiczyć koncentrację?
Koncentracje, podobnie jak każdą inną kompetencje najlepiej ćwiczyć przez zabawę. W tym celu świetnie sprawdzą się wszelkiego rodzaju gry i zabawy, które angażują: logiczne myślenie, pamięć, uwagę i orientację przestrzenną.
W przypadku dzieci 0-3 świetnie sprawdzą się proste zabawy:
- nawlekanie koralików
- układanie puzzli
- sortery
- zabawy klockami
- wszelkiego rodzaju zabawy sensoryczne z wykorzystaniem ciastoliny, piankoliny, kaszy, makaronu, ryżu, etc.
- przelewanie wody
W przypadku przedszkolaków i starszych dzieci dobrym pomysłem jest:
- powtarzanie rytmu – dziecko ma za zadanie wysłuchać rytmu zademonstrowanego przez osobę dorosłą (np. za pomocą cymbałków, bębenka lub klaśnięciami), a następnie wystukać go samodzielnie.
- rysowanie kształtów – rysujemy na plecach dziecka figury geometryczne, litery, kształty. Dziecko ma za zadanie odgadnąć co zostało narysowane..
- układanie klocków wg wzoru
- wykonywanie prostych ćwiczeń oddechowych inspirowanych jogą dla dzieci lub medytacją.
- proponowanie zabaw polegających na naśladowaniu ruchów (przeciąganie się, kalambury, naśladowanie zwierząt( – dzięki temu dziecko zwiększa świadomość własnego ciałą
- gry angażujące pamięć, takie jak memory, które polegająca na dobieraniu w pary takich samych obrazków
- gry logiczne, jak domino (zarówno w wersji klasycznej, jak i obrazkowej); sudoku, krzyżówki; rebusy wymagające rozszyfrowania hasła, zagadki.
O czym warto pamiętać w trakcie ćwiczeń koncentracji?
- Wspieraj motywację dziecka – to brzmi dość banalnie,ale bez motywacji trudno wyobrazić sobie jakąkolwiek efektywną pracę. Dlatego zawsze warto zadbać, aby proponować dziecku ćwiczenia na ciekawym, interesującym, angażującym materiale.
- Rób częste przerwy – zwłaszcza w przypadku małych dzieci, które mają stosunkowo krótki czas skupiania uwagi i szybką męczliwość, warto zadbać o regularną zmianę aktywności.
- Ćwicz regularnie – jeśli szczególnie zależy Ci na wsparciu tej sfery funkcjonowania dziecka, pamiętaj o tym, by robić to regularnie. Niezbyt długie, ale częste treningi mogą znacząco pomóc w poprawie tej umiejętności!
- Ogranicz dystraktory, czyli bodźce, które odciągają uwagę od tego, na czym chcemy być skupieni. Może to być włączony telewizor, hałas za oknem, ale także nadmiar zabawek w pokoju, bałagan. Jeśli chcemy wspierać umiejętność skupiania uwagi warto minimalizować ilość jednocześnie działających na dziecko bodźców , dlatego przede wszystkim zadbaj o ciszę i estetyczne, proste otoczenie.
- Ogranicz kontakt z elektroniką – długie oglądanie bajek na tablecie czy w telewizji oraz granie w gry komputerowe może znacząco osłabić zdolność koncentracji (zwłaszcza w przypadku najmłodszych). To wina zbyt szybko zmieniających się obrazów i natłoku bodźców, które osłabiają jakość połączeń neuronalnych.
- Zadbaj o to, by dziecko było wypoczęte – zbyt duża ilość zajęć, zabawek, interakcji czy po prostu zmęczenie także mogą osłabiać umiejętność skupiania uwagi.
- Zadbaj o odpowiednią dietę dla mózgu – jak w każdym innym przypadku nie bez znaczenia jest także odpowiednia dieta (cukier i wysokoprzetworzona żywność to wrogowie koncentracji) i nocny wypoczynek.
Spostrzeganie
Spostrzeganie, innymi słowy percepcja wzrokowa, to zdolność do rozpoznawania i różnicowania bodźców wzrokowych. Można tu wyróżnić m.in. umiejętność skupiania wzroku, ocena barwy czy kształtu przedmiotu i wyodrębnienie figury z tła. Najintensywniejszy rozwój tej kompetencji przypada między 3-8 rokiem życia dziecka, ale oczywiście proste ćwiczenia i wspieranie tej umiejętności można zacząć z już bardzo małym dzieckiem. Percepcja wzrokowa jest bardzo ważna, ponieważ w późniejszych latach jest niezbędna m.in. w czasie nauki czytania i pisania.
Zabawy wspierające rozwój percepcji wzrokowej
1. Zabawa w pokaż mi gdzie jest… W przypadku najmłodszych dzieci doskonałym treningiem jest nazywanie obrazków, naśladowanie odgłosów zwierząt, pojazdów, przedmiotów z otoczenia, przy jednoczesnej prezentacji wizualnej na kartach edukacyjnych. Dzieci powyżej roku uwielbiają wyszukiwać różne szczegóły. Można do tego wykorzystać najbliższe otoczenie pokaż gdzie jest lampa, pokaż gdzie lala ma oczko, pokaż gdzie masz nosek) lub ulubione książeczki obrazkowe.
2. Układanie klocków – odwzorowywanie kształtów czy budowanie konstrukcji to świetny trening, który jednocześnie uczy myślenia przestrzennego (można korzystać z klocków lego/Duplo, ale doskonale sprawdzą się także najprostsze drewniane bryły).
3. Wyszukiwanie różnic pomiędzy obrazkami – kolejnym bardzo prostym i popularnym zadaniem jest wyszukiwanie różnic pomiędzy dwoma obrazkami. Ilość i trudność detali zależy od wieku i indywidualnych predyspozycji dziecka.
4. Gry planszowe i zabawy ruchowe
Podobnie jak w przypadku koncentracji niezastąpione są także zabawy angażujące pamięć, umiejętność logicznego myślenia:
- puzzle
- ciągi polegające na zapamiętywaniu kolejności ułożonych kart z obrazkami lub wyrazami
- memory
- treningi uważnego patrzenia polegające na staraniu się odtworzyć z pamięci, jak największej liczby detali
- budowanie ciągów skojarzeń
Dla przedszkolaków świetnie sprawdzą się również zabawy ruchowe usprawniające koordynację wzrokowo ruchową:
- chodzenie po równoważni, krawężniku, pniach drzewa
- rzucanie do celu (np. piłką, woreczkami, etc)
- gry zręcznościowe typu kręgle, pchełki, bierki.
oraz zabawy kształtujące umiejętność podążania za instrukcją i orientację przestrzenną:
- rozwiązywanie labiryntów
- zabawa dorysowanie
- łączenie kropek
- rysowanie lustrzanych odbić.
Bibliografia:
- Monika Bidoń Jak się skupić? – cz. 1 i 2. Zabawy poprawiające koncentrację
- Forzpańczyk A., Koncentracja. Skuteczny trening skupiania uwagi, Edgard, Warszawa 2015.
- Janiszewska B., Wspomaganie koncentracji i nie tylko, Seventh Sea, Warszawa 2007.
- Sosin I., Koncentracja. Ćwiczenia i karty pracy do zajęć korekcyjno-kompensacyjnych, Warszawa 2014.
- Biela A., 100 zabaw z detektywem Motywem. Poradnik dla opiekunów, Edgard, Warszawa 2016.
Ewa Krogulska
-
Czym jest integracja sesnsoryczna i dlaczego jest tak ważna w rozwoju dziecka?
Możemy śmiało powiedzieć, że to sposób porządkowania przez mózg informacji, odbieranych przez zmysły. Pozwala człowiekowi na celowe działanie, właściwe reakcje organizmu, umożliwia również selekcję informacji i odwołuje się do wcześniejszych doświadczeń. Warto podkreślić, że Integracja Sensoryczna jest procesem, który zachodzi poza świadomością, podobnie jak oddychanie a jej rozwój zaczyna się już w życiu płodowym, a więc towarzyszy nam od początku do końca życia.Jeszcze niedawno i mało kto słyszał o integracji sesnsorycznej , choć jej podstawy zostały stowrzone w latach 70 XX wieku.
Wyróżniamy cztery poziomy integracji sensorycznej :
- Poziom noworodkowy i niemowlęcy, charakteryzuje się on bardzo slinym odbieraniem informacji sensorycznych z otoczenia.
- Okres w którym kształtuje się obustronna integracja sensoryczna, dziecko staję się świadome swego ciała a jego ruchy staja się płynne i skoordynowane.
- Dziecko zaczyna nabywać umiejętności wspóldziałania z otoczeniem.
- Kilkuletnie dziecko nabywa umiejętności abstrakcyjnego myślenia i rozumowania.
Każdy z tych poziomów jest niezwykle ważny w rozwoju dziecka. Po ich prawidłowym wykształceniu dziecko staje się bardziej celowe w działaniu i potrafi panować nad odruchami i reakcjami.
Prawidłowy rozwój zmysłów jest bardzo ważny do prawidłowego funkcjonowania dziecka.
Gdy zadamy pytanie o ilość zmysłów większość z nas wymieni pięć podstawowych- dotyk, węch , słuch, wzrok i smak. Jednak to nie wszystkie. Oprócz nich występują jeszcze dwa istotne zmysły, które często są pomijane: zmysł przedsionkowy (równowagi) oraz zmysł proprioceptywny ( czucie głębokie). Zmysł przedsionkowy wraz ze zmysłem czucia głębokiego odpowiada za informacje do organizmu o położeniu ciała w przestrzeni i punktach odniesienia. Osoby, u których występuje podwrażliwość ( zbyt małe odczuwanie wrażeń ruchowych) są niedostymulowane ruchowo i odczuwają ciągłą, nagłą potrzebę ruchu. Objawia się to np. bujaniem się na krześle, kręceniem się, bieganiem po klasie, zabawami przedmiotami znajdującymi się na ławce. Takie dzieci, ale także dorośli, mogą mieć między innymi problemy ze skoncentrowaniem uwagi. Jeżeli dziecko jest nadwrażliwe ruchowo ( czyli zbyt mocno odbiera bodźce ruchowe), to boi się podejmować aktywności fizycznej. Takie dziecko może mieć trudność ze staniem na jednej nodze, utrzymaniem równowagi, niechętnie bawi się na placu zabawa i boi się wejść na drabinę. Często dzieci z nadwrażliwością przedsionkową mają trudność w nauce jazdy na rowerze. Zmysł proprioceptywny to ściśle ujmując receptory umieszczone w stawach, ścięgnach i mięśniach. Czucie głębokie odpowiada za utrzymywanie prawidłowej pozycji ciała. Ten zmysł wysyła do mózgu informacje, jak się poruszać w przestrzeni i jaka pozycja ciała jest optymalna dla danej czynności. Dzieci, które mają zaburzenia tego zmysłu mogą lubić zderzenie, skoki, mocne przytulanie, zamaszyste wymachy i mocne kopnięcia, ale także w drugą stronę- mogą wpadać na przedmioty, przez co odbierane są, jako niezdarne.
Czym skutkują zaburzenia Integracji Sensorycznej?
Brak pracy terapeutycznej może spowodować to, że dziecko dotknięte zaburzeniami integracji sensorycznej ciągle będzie zmagało się z trudnościami, przez co może obniżyć się jego samoocena, gdyż dziecko w sposób nieuświadomiony za punkt odniesienia przyjmuje kolegów z grupy przedszkolnej lub klasy. Zaburzenia odczuwania zmysłowego powodują utrudnienie rozwoju i funkcjonowania dziecka na wielu płaszczyznach np.: relacji koleżeńskich, polu życia rodzinnego i aktywności fizycznej, trudnośc w uczeniu sie. Część nieprawidłowości w tym zakresie może okazać się znikoma, a wtedy świadome prowadzenie zabaw ruchowych i umożliwienie dziecku częstych zabaw na placach zabaw i skwerkach, bez nadmiernego chronienia przed kontuzjami i urazami, daje szansę na poprawę. Włączenie dzieci w czynności domowe również okazuje się pomocne. Zdarza się jednak, że te działania nie przyniosą skutku. Warto wtedy pomyśleć nad wybraniem się do terapeuty Integracji Sensorycznej, który podczas kilku spotkań diagnostycznych oceni rzeczywistą skalę trudności dziecka i ustali plan działań terapeutycznych.
Jak rozpoznać trudności z zakresu Integracji Sensorycznej?
Co powinno nas nie zaniepokoić i skłonić do wnikliwej obserwacji dziecka pod katem zaburzeń integracji sensorycznej to: -Zbyt mocno, albo zbyt słabo naciska narzędzie kreślarskie ( ołówek, kredka, długopis). -Nie reaguje na dotyk, bądź reaguje zbyt słabo, gdy np. zostanie uderzone. -Jest nadwrażliwe na dotyk, sprawia mu realny ból i nieprzyjemne odczucia. -Dziecko nie toleruje: wysokich dźwięków, metek przy ubraniu, obcinania włosów i paznokci. -Dyskomfort powoduje u dziecka chodzenie boso. -Jest nadmiernie spokojne i mało ruchliwe. -Buja się na krześle i często bawi się przedmiotami na ławce/biurku. -Nadmiernie szuka ruchu, ucieka i biega podczas spacerów, biega po klasie, stwarza zagrożenia podczas zabaw. -Słabo łapie piłkę. -Ma trudności z nauką nowych czynności ruchowych np. jazda na rowerze, łyżwach. -Ma problem z nauką wiązania butów i zapinania guzików. -Jego ruchy są nieskoordynowane, mało pewne i nie są płynne. -Boi się wychodzić na drabinki.
Kto zajmuje się diagnozą i terapią integracji iensorycznej?
Diagnozę i terapie prowadzi wykwalifikowany terapeuta, który odbył wielomiesięczne szkolenie, lub studia podyplomowe i uzyskał dcertyfikat i dopuszczenia do pracy w tym zakresie.Diagnoza polega na zebraniu szczegółowego wywiadu od rodziców odnośnie przebiegu ciąży, porodu, dotychczasowego rozwoju dziecka oraz przeprowadzeniu standaryzowanych testów i prób ruchowych w odpowiednio do tego przygotowanej pracowni. Następnie omawiane są wyniki diagnozy i proponowany jest plan działa terapeutycznych. Choć tak naprawdę terapeuci prowadzą obserwację podczas każdych zajęć.
Gdzie możemy szukać pomocy ?
Na terenie Powiatu Mikołowskiego pomoc znajdziemy w Państwowej Poradnia Psychologiczno-Pedagogicznej, tam prowadzone są zajęcia terapeutyczne, w naszym okręgu są też poradnie niepubliczne. Publiczna i Niepubliczne Poradnie Psychologiczno-Pedagogiczne obejmują pomocą dzieci ze szkół i przedszkoli znajdujących się w ich rejonie. Diagnozę i Terapię integracji sensorycznej prowadzi również wile specjalistycznych ośrodków rehabilitacji ruchowej, w tym również prywatnych.
Opracowała
Teraputa Integracji Snsorycznej
Monika Roterman
-
Zachęcamy rodziców i ich dzieci do skorzystania z ciekawej oferty edukacyjnej i rozrywkowej, które porponuje nam w wolnym czasie Polskie Radie pl.
Znajdziemy tam między innymi: audycje " "Poranek" , "Warsztat małego artysty", "Rytmika" o 10.30 od poniedziałku do piątku. Od poniedziałku do piątku o 15.30 słuchając audycji "Słowo do słowa" można wraz z Panią Literką gimnastykować buzię.
Nie wychodząc z domu i słuchając Polskiego Radia Dzieciom o 16.30 można uczyć się języków obcych, w poniedziałki i środy języka angielskiego. W każdy wtorek i czwartek o 16.45. słuchając "Małych naukowców", w domowym zaciszu dzieci mogą zrobić eksperyment zaproponowany w studiu i dokonać własnych obserwacji, by jeszcze lepiej zrozumieć fizykę, chemię, matematykę i astronomię.
Serwis Polskie Radio Dzieciom
www.polskieradio.pl/18,Polskie-Radio-Dzieciom
