Aktualności
- Z ostatnich dni
- Pokaż na jednej stronie
Poprzednia 1 2 3 4 5 6 Następna
-
PROPOZYCJE ZABAW MATEMATYCZNYCH Z DZIEĆMI W DOMU
Zabawy matematyczne pomagają dzieciom zrozumieć podstawowe pojęcia matematyczne, zachęcają do logicznego myślenia oraz ułatwiają rozpoznawanie cyfr i figur geometrycznych Nauka przez zabawę może odbywać się w dowolnej chwili i miejscu, a materiałem do zabaw i zadań może stać się prawie wszystko- dziecko może liczyć krzesła, segregować autka wg wielkości, dzielić klocki wg koloru i porównywać elementy w zbiorach, nawlekać na nitkę podaną ilość guzików.
Inspiracją mogą stać się dla Państwa poniższe propozycje i opis zabaw:
a) Gra w karty- np. w „wojnę”. Z talii kart wybieramy tylko te z liczbami. Dzielimy je po równo między graczami i układamy kolorem w dół. Gracze jednocześnie odwracają górną kartą ze swojego zestawu. Wyższa karta wygrywa, ale gracz sam musi domagać się przyznania mu punktu (dziecku należy dać czas na określenie, która karta jest wyższa)
b) Na rolki po papierze toaletowym ( lub np. plastikowe kubeczki) naklejamy cyfry 0-9. Dziecko otrzymuje garść patyków lub słomek itp. Zadaniem jest włożenie odpowiedniej ilości elementów do każdego powstałego z rolki kubeczka (zgodnie z cyfrą widniejącą na karteczce).
c) Dziecko nawleka na nitkę lub sznurek odpowiednią liczbę guzików lub koralików- taką jaką poda dorosły (lub tyle, ile wskaże kostka, albo też cyfra na karteczce, którą przyczepimy do końca sznurków).
d) „Co zmieniło miejsce?”- ustawiamy przed dzieckiem kilka przedmiotów/obrazków, dziecko zamyka oczy, a my zmieniamy ich kolejność (najpierw 2 rzeczy, później można więcej) Dziecko otwiera oczy i mówi, co zmieniło miejsce. Podobna, łatwiejsza zabawa- „Czego brakuje”
e) Zagadki dotykowe- rozpoznawanie tylko za pomocą dotyku kształtów figur geometrycznych (wyciętych np. z sztywnego papieru, lub też kształtów „ukrytych” w przedmiotach).
f) Wskazywanie przez dziecko w domu lub w ogródku przedmiotów o określonych kształtach lub cechach (np. „Co jest duże i okrągłe?” „Znajdź przedmioty w kształcie koła”, „Dotknij czegoś miękkiego”).
g) Segregowanie zabawek wg wybranych cech np. lalki, samochody, klocki lub wg. Wielkości, odkładanie zgromadzonych przedmiotów ( z różnych pomieszczeń w domu) na ich miejsce.
h) Przetnij 20 słomek na części o różnych długościach: krótkie, średnie i długie. Na kartce papieru odrysuj te trzy długości . Pomieszaj słomki. Poproś dziecko, by brało po jednej słomce i mówiło, czy jest krótka, średnia czy długa. Sprawdzajcie odpowiedzi według wzoru odrysowanego na kartce. Wygrywa osoba, która poda najwięcej poprawnych odpowiedzi. To ćwiczenie dobrze rozwija umiejętność szacowania.
i) Wszelkie puzzle, układanki, wiele gier planszowych są doskonałą okazja do ćwiczenia umiejętności matematycznych czy logicznego myślenia. Można też dziecku wydrukować kolorowankę, i poprosić, by ją pokolorowało, a następnie pociąć ją na określoną ilość elementów (puzzli) i polecić dziecku ponownie ją złożyć.
j) Rysowanie palcem po plecach lub dłoni dziecka- np. prostych cyfr, kształtów, a zadaniem dziecka jest odgadnąć, co to jest?.
k) Wymyślanie prostych bajek lub zadań z treścią, np. „Wiewiórka zebrała 3 orzechy, potem kolejne 2- ile miała razem? Potem znalazła kolejne 2- le miała? Potem zjadła 1. Ile zostało? Potem przyszła druga wiewiórka i….
l) Układanie wzorów- rodzic wymyśla jakiś prosty rytm/ wzór z 2-4 elementów (coraz większa liczba elementów)- np. koło, kwadrat, trójkąt, trójkąt, a zadaniem dziecka jest kontynuowanie tego rytmu.
m) „Marsz pod dyktando” dziecko zamienia się w robota i porusza się tylko na słowa rodzica, wg jego poleceń (np. Idź do przodu dwa kroki, obróć się w bok, zrób w przód 4 kroki ……). Dobre ćwiczenie na rozróżnianie stron- prawa i lewa.
n) Tworzenie z dzieckiem gry planszowej. Najpierw dorosły konstruuje grę- rysuje planszę i ustala reguły a dziecko mu pomaga. Potem razem w nią grają. Następnie dziecko konstruuje i ustala reguły. Etapy tworzenia gry „wyścigi samochodowe”- narysuj trasę wyścigu, odmierz płytki, określenie startu i mety, ustalenie kto się ściga, pomyśleć o pułapkach, premiach- oznaczyć na trasie.
Źródło: Brown Sam Ed: Raz, dwa, trzy spróbuj i ty: zabawy matematyczne dla przedszkolaków. Warszawa, 1993
Pisarski Marek: Matematyka dla naszych dzieci: gry i zabawy rozwijające uzdolnienia matematyczne. Warszawa, 1992
Przygotowała: Anna Łucki
-
Nudzi mi się...No to chodź się przytul.
Dzieci mają ogromną ilość zajęć do wyboru, dzięki którym nie powinna im grozić nuda. Od rana kilka godzin zajętych szkołą, później zajęcia dodatkowe, praca domowa, a w pokoju tysiące zabawek plus ta jedna, jedyna multizabawka – komputer. A jednak hasło “nuuudzi mi się” słyszane jest dziś przez rodziców zaskakująco często. Jak to możliwe, że tak zajęte dzieci odczuwają nudę, podczas gdy dzieci żyjące w mniej cywilizowanych częściach świata, bez dostępu do tych wszystkich “zdobyczy kultury” pojęcia nudy nie znają?
Najprostszym sposobem, aby się przekonać, czym jest dziecięca nuda, jest zareagowanie na nią w niestandardowy sposób. Spróbujcie następnym razem, gdy dziecko powie wam, że się nudzi, wziąć je na kolana, przytulić czy porozmawiać z nim o czymś dla niego ważnym. Można też zaprosić dziecko do obserwowania tego, czym akurat się zajmujemy. Nie chodzi o to, aby wymyślić dla niego zabawę, lecz aby spędzić z nim chwilę czasu w bliskości. Jest wielkie prawdopodobieństwo, że po paru, parunastu minutach maluch sam wpadnie na to, w co się może pobawić, czy co mógłby teraz zrobić. Sposobem na nudę nie jest bowiem zajmowanie czymś dziecka, lecz zaoferowanie mu tego, czego naprawdę głęboko w tym momencie potrzebuje – bliskości.
Zapełnić pustkę
Nudę najprościej można by zdefiniować jako brak energii życiowej, która w normalnych warunkach nas wypełnia. To pustka, z której nie rodzą się żadne pomysły czy możliwości. Dziecko czy dorosły, kiedy się nudzi ma poczucie, że nic nie jest w stanie go zająć, nie ma żadnego pragnienia czy chęci na cokolwiek. Z drugiej strony odczuwa silną potrzebę, aby tę pustkę czymś zapełnić. Istotą rzeczy jest jednak to, że pustka ta nie wynika z braku stymulacji. Co więcej, im bardziej staramy się ją zagłuszyć kolejnymi bodźcami, tym bardziej ją pogłębiamy.
Ale czy dzieci nie są z natury zawsze bardzo radosne, pełne energii i pomysłów? W sprzyjających im warunkach – tak. Jednakże, żadne dziecko czy dorosły nie są przepełnieni energią, gdy nie są zaspokojone ich podstawowe potrzeby – gdy jesteśmy zmęczeni, bardzo głodni, chorzy, czy też gdy choruje bliska nam osoba. Zapewnienie dziecku odżywienia i wypoczynku jest oczywistą sprawą, ale równie ważna jest bliskość z opiekunami. Sprzyjające warunki to zatem nie tylko bezpieczeństwo i byt fizyczny, ale również dbałość o więź.
Im młodsze dziecko, tym bardziej jego potrzeba więzi zaspokaja się poprzez kontakt fizyczny. Im starsze dziecko, tym większa u niego potrzeba szczerych rozmów i wspólnych działań. Bezpieczne przywiązanie pozwala dziecku na swobodny rozwój, na spontaniczne eksplorowanie otaczającego świata, na próbowanie nowych rzeczy i generowanie miliona pomysłów. Jego umysł nie musi bowiem zajmować się myślami, takimi jak: “czy mama naprawdę mnie kocha? Czy jestem dla rodziców najważniejszy na świecie?”. Tego rodzaju wątpliwości są dla dziecka tak dużym obciążeniem, że potrafią pochłonąć całą jego energię. A pustka po niej nie zniknie sama, ani nie wypełni się dzięki lalce czy grze komputerowej. To pustka, którą wypełnić może tylko poczucie bycia kochanym, zaproszonym do kontaktu i bliskości. W takich warunkach dziecko staje się pełne idei, inicjatywy i aspiracji.
Brak więzi z rodzicem
Nie zawsze łatwo jest rozpoznać, że dziecko doświadcza nudy. Coraz częściej zdarza się, że spragnione bliższych więzi dzieci znajdują sobie zachowania, które wypełniają im tę pustkę. Może to być granie na komputerze, ale równie dobrze pochłanianie ogromnej ilości książek czy słodyczy. Czynności takie stają się dla dziecka niczym uzależnienie – młody człowiek przywiązuje się do nich, zaspokajając w ten sposób swoją głęboką, instynktowną i z początku zupełnie nieświadomą potrzebę więzi. Potrzebę, z którą dzieci się rodzą, która jest jedną z najważniejszych ich potrzeb i której niezaspokojenie jest niezwykle trudne do zniesienia. Tak trudne, że młody człowiek właściwie nie jest w stanie funkcjonować bez żadnych więzi.
Dlatego też w sytuacji braku więzi z opiekunami, przywiąże się on do kogokolwiek czy czegokolwiek, aby tylko uniknąć tzw. pustki więzi. W sytuacji, gdy dziecko zaspokaja swoją potrzebę bliskości jakąś czynnością, zazwyczaj reaguje buntem, gdy proponujemy mu, aby przez jakiś czas przestało robić daną rzecz. Już po krótkim czasie stanowczo domaga się możliwości powrotu do “ukochanej” czynności. Dla opiekunów powinien to być sygnał, że być może ich dziecko potrzebuje z nimi głębszej relacji.
Brak energii życiowej, inicjatywy czy pomysłu na spędzanie czasu to jedynie część objawów braku dostatecznej więzi pomiędzy dzieckiem, a opiekunami. Warto być na nie wyczulonym. W końcu to my, a nie dziecko, jesteśmy odpowiedzialni za stworzenie mu jak najlepszych warunków do rozwoju.
Myślimy, że nie zaszkodzi też samemu odpowiedzieć sobie na pytanie – czy są chwile, kiedy się nudzę? A jeśli tak, to co z tym robię?
Opracowała w oparciu o publikację:
Monika Dawidowska-Lupa -
Zapraszamy do artykułu :)
-
Obecna sytuacja doświadcza nas całym wachlarzem emocji płynących ze zmian, z którymi przychodzi się mierzyć całej rodzinie. Rodzina to system - zmiana w jednym z jego elementów, wpływa na kolejne. Niczym kręgi na wodzie. Nic nie wygląda i nie funkcjonuje już w taki sam sposób, gdyż każdy kolejny tydzień przymusowej kwarantanny to kolaż wyzwań, zmagań i wszelkich nowości.
Warto zauważyć, że zmianie podlega nie tylko rodzicielski, lecz również dziecięcy rozkład dnia. Jak zatem dbać o równowagę naszych dzieci, żeby codzienność (czy jest to nadmiar zadań do wykonania, czy niedobór bodźców i brak ruchu) nie pozbawił ich energii do działania i nie przytłoczył falą frustracji i zniechęcenia? Warto serwować im codziennie „półmisek umysłowy”(1)
Mózg dziecka podejmuje nieustanny wysiłek
Tak jak racjonalne żywienie wymaga przestrzegania zasad wynikających z piramidy żywieniowej, tak również dziecięcy mózg potrzebuje odpowiedniego podziału codziennych czynności, by zachować równowagę i móc się prawidłowo rozwijać. Warto pamiętać, że mózg dziecka podejmuje wysiłek nieustannie. I jak się okazuje pracuje równie intensywnie podczas zabawy, budowania więzi z bliskimi, jak i podczas nauki, czy koncentracji na logicznym zadaniu. (W zależności od podejmowanej czynności, uaktywniają się inne, choć równie ważne, obszary mózgu.)
7 codziennych czynności, które zapewniają równowagę psychiczną
Wymienione poniżej czynności składają się na “zdrowy półmisek umysłowy” (Healthy Mind Platter wg. koncepcji Dr Daniela Siegela), czyli “pożywienie” niezbędne dla utrzymania zdrowia psychicznego, równowagi psychicznej i ogólnego psycho-fizycznego dobrostanu.
1. Czas skupienia uwagi (Focus time)
to moment, kiedy dzieci skupiają swoją uwagę na realizacji wyznaczonego celu. Dzięki podejmowaniu wyzwań, uczą się nowych rzeczy, a w ich mózgach powstają głębokie połączenia.
2. Czas zabawy (Play time)
opiera się na spontanicznej dziecięcej zabawie, a także niczym nieskrępowanej kreatywności stymulującej tworzenie się nowych połączeń w mózgu. Poprzez zabawę i podążanie za impulsami, dzieci zaspokajają m.in. potrzebę regulacji emocjonalnej, nieskrępowanej ekspresji i tworzenia rzeczywistości „na swoich warunkach”, ponieważ potrzeba wpływania na otoczenie jest dla nich ważna.
3. Czas kontaktu z innymi (Connecting time)
kiedy dzieci spędzają czas z osobami, które są dla nich istotne i znaczące aktywują się oraz wzmacniają te obwody w ich mózgach, które odpowiadają za budowanie i wzmacnianie relacji. Codzienna porcja przytulasów, grania w piłkę, czy wspólne czytanie pozwalają nasycić dziecięcą potrzebę bliskości, przynależności i bycia ważnym, które dają im siłę do podejmowania codziennych wyzwań.
4. Czas aktywności fizycznej (Physical time)
warto pamiętać, że kiedy dziecko ćwiczy swoje ciało, ćwiczy również swój mózg. Aktywność fizyczna bowiem pozwala rozładować napięcie nagromadzone w ciągu całego dnia oraz dotlenia cały organizm.
5. Czas dla wnętrza, czas obecności (Time-in)
to moment spokoju i wyciszenia w ciągu dnia, kiedy dziecko może skupić się na tym, co w nim „w środku gra”. To czas skupienia na emocjach, potrzebach, myślach czy obrazach, które okazały się w jakimś stopniu dla niego ważne. Taka psychowzroczność pozwala lepiej zintegrować mózg. Można to dostrzec np. kiedy towarzyszymy dzieciom podczas zasypiania. Dokonują one wtedy swoistego podsumowania i opowiadają co ich spotkało w ciągu dnia. Albo podczas swobodnej zabawy przedszkolaków w domu, kiedy poprzez zabawę (np. odgrywanie scenek) próbują one sobie “ułożyć” w głowie zdarzenia minionego dnia (nazwać i sprawdzić czy były one do dla nich miłe/niemiłe i dlaczego). Dla odmiany nastolatki mogą praktykować taką świadomą obecność np. leżąc bez żadnej aktywności na kanapie. Takie “błądzenie” myślami po tym, co ich spotkało danego dnia i zastanawianie się np. “W jakim kontekście było to dla mnie ważne?”,”Dlaczego wywołało to we mnie takie emocje?””, zdecydowanie pogłębia ich samoświadomość.
6. Czas odpoczynku (Down time)
to moment, kiedy dzieci nie mają żadnego celu do zrealizowania, tylko mogą poświęcić się beztroskiemu „nicnierobieniu”. Przeznaczony jest na odpoczynek, który pomaga zregenerować mózg dziecka – dzieje się to wtedy, kiedy myśli mogą swobodnie wędrować bez celu.
7. Czas snu (Sleep time)
sen daje ukojenie i odpoczynek zarówno dla ciała jak i duszy, a także pozwala na utrwalenie tego wszystkiego, czego dzieci nauczyły się w ciągu dnia. To również bardzo ważny moment regeneracji po wydarzeniach, które były udziałem dziecka. O tym, jak ważny jest sen w procesie rozwoju, mówią najnowsze zalecenia m. in. American Academy of Sleep Medicine: dziecko w wieku 3-5 lat powinno przesypiać od 10 do 13 godzin na dobę (w tym drzemki), zaś w wieku od 6 do 12 lat od 9 do 12 godzin. Nastolatki w wieku od 13 do 18 lat na sen powinny przeznaczać od 8 do 10 godzin na dobę.
Równowaga
W koncepcji „półmiska umysłowego” ważne jest utrzymanie równowagi pomiędzy powyższymi „czasami”. Nadmierne poświęcanie czasu, np. na naukę, bez aktywności fizycznej i zaspokojenia potrzeby snu, może skutkować olbrzymim zmęczeniem i przeciążeniem, a w konsekwencji właśnie trudnościami w nauce (ponieważ zmęczony mózg nie może się efektywnie uczyć). Podobnie, kiedy nie starczy dziecku w ciągu dnia czasu na wgląd i refleksję, trudno o rozwój jego samoświadomości w obrębie potrzeb, emocji, tego, co lubi i czego nie lubi.
Warto pamiętać, że proporcje “półmiska” mogą być różne, ponieważ różne są potrzeby dzieci na określonych etapach ich rozwoju. Nastolatek będzie potrzebował dużej ilości czasu na tworzenie więzi (np. z rówieśnikami), regenerującego snu, który wiąże się z jego intensywnym wzrostem fizycznym i czasu na odpoczynek, ponieważ jego ciało zmienia się pod wpływem hormonów. Z kolei dziecko w wieku wczesnoszkolnym będzie potrzebowało np. większej ilości czasu na zabawę i aktywność fizyczną, aby odreagować stres i napięcie związane z nową sytuacją w jakiej się znalazło.
Bibliografia:
(1) Siegel, T. P. Bryson, “The YES brain. Mózg na TAK!”; Dr Siegel jest twórcą koncepcji “półmiska umysłowego” (Healthy Mind Platter)
Monika Koziatek
-
20 zwrotów, które pomogą uspokoić nerwy Twojego dziecka
Radzenie sobie z emocjami czasami bywa trudne, jednak jeśli nauczymy nasze dzieci radzić sobie z gniewem, to na pewno będzie im łatwiej. Zdarzają się sytuację, które często wyprowadzają nas z sytuacji, jednak krzykiem niczego nie załatwimy. Czasami warto zachować spokój i pomóc uspokoić się swojemu dziecku .
Poniżej zwroty, które możesz zastąpić w prosty sposób, a wtedy dziecko będzie Cię słuchało i szybciej poradzi sobie z nerwami.
1. Zamiast: „Przestań rzucać zabawkami!” Powiedz: „Kiedy rzucasz zabawkami, myślę, że nie lubisz się nimi bawić. Czy o to chodzi?”
2. Zamiast: „Duże dzieci tak nie robią!” Powiedz: „Duże dzieci, a nawet dorośli też czasami odczuwają silne emocje. To jest w porządku, to uczucie minie.”
3. Zamiast: „Nie denerwuj się!” Powiedz: „Ja też się czasami denerwuję. Wykonajmy nasz „okrzyk wojownika”, aby powstrzymać gniew.”
4.Zamiast: „Nie waż się go uderzyć!” Powiedz: „Masz prawo być zły, ale nie pozwolę Ci nikogo bić. Musimy dbać o bezpieczeństwo innych.”
5. Zamiast: „Przestań natychmiast!” Powiedz: „Jestem tu dla Ciebie. Kocham Cię. Jesteś bezpieczny.”
6. Zamiast: „Koniec z tym, Twój czas minął!” Powiedz: „Chodźmy razem w jakieś spokojne miejsce, abyś mógł się uspokoić.” 7. Zamiast: „Umyj zęby, teraz!” Powiedz: „Czy chcesz najpierw umyć zęby królika , czy swoje?”
8. Zamiast: „Zjedz, bo pójdziesz spać głodny!” Powiedz: „Co możemy zrobić, aby to jedzenie było pyszne?”
9. Zamiast: „Twój pokój jest obrzydliwy! Masz szlaban, dopóki w nim nie posprzątasz!” Powiedz:„ Może zaczniemy sprzątać ten mały kawałek pokoju? Pomogę Ci.”
10. Zamiast: „Spakuj się!” Powiedz: „Co musisz zrobić, aby być gotowy do wyjazdu?”
11. Zamiast: „Przestań marudzić!” Powiedz: „Czy mógłbyś powiedzieć to samo, ale normalnym głosem?”
12. Zamiast: „Przestań narzekać!” Powiedz: „Rozumiem, ale czy możesz wymyślić rozwiązanie?”
13. Zamiast: „Ile razy mam to powtarzać?! Powiedz: „Widzę, że nie usłyszałeś mnie za pierwszym razem. Co Ty na to, by powtórzyć szeptem to, co Ci teraz powiem?”
14. Zamiast: „Nie przesadzaj!” Powiedz: „Bardzo nerwowo na to reagujesz. Gdyby Twoje emocje miały twarz potwora, jak by wyglądały?”
15. Zamiast: „Idź do swojego pokoju!” Powiedz: „Zostanę tutaj, dopóki nie będziesz gotowy na przytulenie.”
16. Zamiast: „Muszę się przez Ciebie wstydzić!” Powiedz: „Chodźmy gdzieś na bok, aby rozwiązać ten problem.”
17. Zamiast: „Jesteś niemożliwy!” Powiedz: „Masz teraz trudny czas. Znajdźmy razem rozwiązanie.”
18. Zamiast: „Przestań się wydzierać!” Powiedz: „Udam, że zdmuchuję świeczki urodzinowe. Zrobisz to ze mną?”
19. Zamiast: „Nie mogę sobie z Tobą poradzić!” Powiedz: „Zaczynam się denerwować, ale zaraz spróbuję się uspokoić.”
20.Zamiast: „Przestań mówić ‚nie’!” Powiedz: „Słyszę, jak mówisz „nie”. Rozumiem, że tego nie chcesz. Zastanówmy się więc, co możemy zrobić inaczej.”
Opracowała Monika Dawidowska-Lupa
-
Szanowni Państwo,
Z uwagi na obecną sytuację epidemiologiczną, nasza placówka również pracuje w ograniczonym zakresie. Za zgodą Starosty Mikołowskiego mamy zawieszoną działalność diagnostyczno-terapeutyczną. Jesteśmy jednak dostępni pod telefonami i gotowi pomagać osobom potrzebującym wsparcia w tej skomplikowanej rzeczywistości.
Z uwagi na fakt, że obecny stan nosi wszelkie znamiona sytuacji kryzysowej a ogłoszenie przez WHO stanu pandemii i w naszym Kraju Stanu Zagrożenia Epidemicznego, skutkuje dużym wzrostem lęku. Jego przejawy są widoczne zarówno w codziennym życiu, jak i w indywidualnym życiu wewnętrznym. Jest to nieuchronny dodatkowy skutek tego, z czym się obecnie zmagamy.
Dlatego jesteśmy do dyspozycji w zakresie wspierania dzieci, uczniów, nauczycieli i rodziców w tak trudnej również z psychologicznego punktu widzenia sytuacji.
Pragniemy w tym czasie włączać się w działania wspierające placówki edukacyjno-wychowawcze.
Prosimy o przekazanie za pośrednictwem komunikatorów rodzicom, nauczycielom
i uczniom, że nasza palcówka służy wsparciem psychologicznym - konsultacjami. Umawiamy telefonicznie. Można również pisać na naszego maila poradnia@powiat.mikolowski.pl
Sekretariat czynny jest codziennie od 8.00 do 15.00. Codziennie również odbywają się dyżury naszych pracowników w podanych godzinach.
-
Drodzy Rodzice dzieci grupy "Żabki"
Proszę o zapoznanie się z załącznikiem.
-
Szanowni Rodzice!
Wiemy, że nie zobaczymy się do 10 kwietnia.
Myślimy o naszych przedszkolakach i o Was ich Rodzicach.
Chcemy dołożyć wszelkich starań, żeby wzajemnie się wspierać, szukać rozwiązań, aby realizować program wychowania przedszkolnego.
Dzieci w przedszkolu „uczą się” przede wszystkim poprzez zabawę.
Zapis z podstawy programowej brzmi:
„Przedstawione w podstawie programowej naturalne obszary rozwoju dziecka wskazują na konieczność uszanowania typowych dla tego okresu potrzeb rozwojowych, których spełnieniem powinna stać się dobrze zorganizowana zabawa(...).”
Na stronie internetowej naszego przedszkola są już zamieszczone propozycje materiałów i form ich realizacji przez dziecko w domu.Nauczyciele są dostępni w godzinach od 8.00 do 13.00 w formie kontaktów grupowych.
KONTAKTY GRUPOWE:
1. Grupa JEŻE e-mail jezenazielonej@gmail.com
lub grupa na Facebook – jeże na zielonej.
2. Grupa BIEDRONKI e-mail biedronkinazielonej@gmail.com
3. Grupa MISIE - grupa na Whatsapp – MisieP3
4. Grupa ŻABKI e-mail zabkinazielonej@gmail.com
Mile widziane są informacje zwrotne o zrealizowanych z dziećmi zadaniami.
Specjaliści będą przekazywali rodzicom materiały do zajęć rewalidacyjnych indywidualnie mailowo.
Nasi nauczyciele zawsze chętnie odpowiedzą na nurtujące pytania, poprzez kontakty mailowe.
Pamiętajmy, że dziecko może nie mieć ochoty współpracować, ma prawo być zmęczone i odmówić wykonania danego zadania.
Zapytajmy wtedy: A na co masz ochotę? Co chcesz teraz robić? Pozwólmy mu wybierać.
Dziecko świetnie rozwija się, nawet wtedy, gdy rysuje lub z klocków buduje cały dzień.
Zachęcajmy do działania, śpiewania, tworzenia, sprzątania, pielęgnujmy dbałość o higienę itp, Wykorzystajmy ten szczególny czas na rozwijanie relacji rodzinnych i zacieśnianie więzi.Bawmy się razem z dziećmi, a wtedy na pewno zagości w domach wesoła atmosfera.
Życzę wszystkim Zdrowia i Wytrwałości.
Będziemy się starać rozwiązywać sytuacje problemowe.Zapraszam również do kontaktu mailowego przedszkola – dyrektor@p3.laziska.pl
i telefonicznego nr 510292182
Odpowiem na wszystkie nurtujące Państwa pytania dotyczące spraw przedszkolnych.Renata Rim Dyrektor Przedszkola nr 3 im. Przyjaciół Przyrody
-
INFORMACJA O REKRUTACJI
do Przedszkola nr 3 im. Przyjaciół Przyrody
na nowy rok szkolny 2020/2021Drodzy Rodzice
Informujemy, że wszystkie dzieci, których Rodzice złożyli wnioski o przyjęcie do naszego Przedszkola
ZOSTAŁY ZAKWALIFIKOWANE DO PRZYJĘCIA.
Rekrutacja przebiega zgodnie z ustalonymi przez Burmistrz Miasta terminami.Dalsze postępowanie Rodziców Dzieci zakwalifikowanych:
· Rodzice pobierają ze strony (patrz poniżej) wzór „Oświadczenia woli potwierdzający przez Rodziców Kandydata wolę korzystania z usług przedszkola” .
· Oświadczenie Rodzice uzupełniają i podpisują, a następnie zeskanowane lub sfotografowane przesyłają na adres e-mailowy: biuro@p3.laziska.pl
w terminie od 25.03. do 01.04.2020r./ Jeżeli Rodzic nie ma powyższych możliwości może przesłać Oświadczenie podpisane w wersji dokumentu Word lub pdf /.
Termin złożenia wersji papierowej Oświadczenia ustalony i podany będzie Rodzicom po ustaniu zagrożenia epidemią.
Jednocześnie informujemy, że 3 kwietnia 2020r. zostanie podana Państwu
LISTA DZIECI RZYJĘTYCH - wywieszona w przedsionku naszego przedszkola.
W razie pytań można się kontaktować z Dyrektorem Przedszkola od 8.30 do 14.30 pod numerem tel. 510292182.
Z pozdrowieniami i życzeniami zdrowia: Renata Rim - Dyrektor Przedszkola
-
Propozycje zabaw i ćwiczeń ruchowych w domuRuch to zdrowie. Łatwo powiedzieć- zostań w domu, kiedy dzieci mają ogromną potrzebę ruchu.Przesyłamy dla Państwa kilka propozycji zabaw ruchowych, które możemy wykorzystać w każdym domu, gdyż nie wymagają ani dużej przestrzeni, ani specjalnych rekwizytów.Swoje pomysły na wspólną zabawę, zachęcamy fotografować i nadesłać na emailanauczyciele@p3.laziska.pl
Zabawy tropiąceZabawy tropiące, inaczej poszukiwawcze. Jedną z nich jest znana powszechnie zabawa w "ciepło-zimno".Rodzic chowa konkretny przedmiot, dziecko musi go znaleźć wyłącznie dzięki wskazówkom: ciepło, zimno.Drugą zabawą, bardziej skomplikowaną są domowe podchody.Rodzic chowa w domu koperty z zadaniami. Dziecko znajduje je i wykonuje poszczególne polecenia np. zrób 10 przysiadów.Zabawy ze sznurkiemPotrzebny będzie sznurek długości minimum 1,5 m. Możecie sobie wyobrazić, że jest to most, wąż lub cyrkowa lina. Sznurek leży na podłodze, tworzycie z niego dowolny kształt. Zadań może być wiele:- spacer po sznurku uważając by z niego nie "spaść"- przeskakiwanie przez sznurek raz na jedną, raz na drugą stronę- przejście po sznurku "stópkami", tyłem, bokiemZabawy z piłkąPiłka jest świetnym materiałem do zabawy, gdyż można ją wykorzystywać na różne sposoby, w zależności od wieku dziecka. Dla najmłodszych przedszkolaków wyzwaniem jest zwykłe rzucanie do siebie piłki, starsze dzieci potrzebują już modyfikacji, np.- Rzucanie piłki do celu.Wykorzystujemy wszystko to, co jest dostępne w domu: skrzynia, pudło, kosz na śmieci. Im starsze i zręczniejsze dziecko, tym dalej ustawiamy cel rzutu- Piłka i kolory.Rzucamy do siebie piłkę wymieniając różne kolory. Na hasło "czarny" piłeczki nie wolno złapać. Jeśli jednak uczestnik chwyci piłkę, przegrywa lub wykonuje zadanie np. dziesięć podskoków.Przeprawa przez rzekęSpodoba się zarówno przedszkolakom, jak i starszym dzieciom. Na podłodze-rzece ustawiamy "kamienie": poduszki, kartki papieru, duże, drewniane klocki itp. Zadaniem jest przeprawa przez rzekę bez dotknięcia stopą "wody".Butelkowy slalomZabawa skierowana jest do dzieci od 5 roku życia. Ustawiamy 2-3 butelki w dowolnej konfiguracji. Uczestnik stara się zapamiętać ustawienie butelek, po czym zawiązujemy mu oczy. Dziecko musi przejść przez tor bez potrącenia przeszkód.PaczkaDziecko siedzi skulone, mocno „zamknięte w sobie”, rodzic stara się je otworzyć.KołyskaĆwiczenia prowadzące do poznania siebie i własnego ciała. Uczestnicy siedzą na podłodze, dziecko między nogami rodzica, który delikatnie buja się z boku na bok, kołysząc je i podpierając kolanami, udami i ramionami. Śpiew piosenki na powitanie(Piosenkę śpiewamy do melodii „Panie Janie”): Witaj mamo, witaj tato! Jak się masz, jak się masz? Bardzo ciebie kocham, bardzo ciebie kocham, Bądź wśród nas, bądź wśród nas.LustroDziecko siedzi naprzeciw rodzica, zwrócone do niego przodem. Dorosły ,,rysuje” ręką w powietrzu różne figury np. jazdę samochodem, czytanie książki, dziecko zaś stara się jaknajdokładniej naśladować ruchy dorosłego.RowerekDorosły i dziecko leżą na plecach, stopami opierają się o stopy partnera, kreślą wspólnie kółka w powietrzu, „jadą na rowerze”.PrzepychanieDziecko i dorosły siedzą na dywanie plecami do siebie i próbują się przepychać plecami.BączekWszyscy siedzą na podłodze z nogami ugiętymi w kolanach i lekko uniesionymi.Odpychając się rękoma, każdy próbuje samodzielnie obracać się w miejscu wokół własnej osiBujanie dziecka w kocu.Wycieczka–bezpiecznie ciąganie dziecka w kocu- za ręce, na nogi, na zrolowanymkocu.Źródło:www.mamawdomu.pl"Metoda ruchu rozwijającego dla dzieci" Weronika SherbornePrzygotowała: Anna Łucki
